هر كسى كه مقتضاى وضع طبيعى متعارف در زندگيش سفر مى باشد و مسافرت يك پيش آمد بخصوصى براى آن نيست و مسافرتش به مقدار ماندن در وطنش و يا بيشتر از آن است همانند راننده اى ماشين و مانند آن در راه نمازش را تمام مى خواند و روزه اش را مى گيرد، و فرق نمى كند كه در هر روز به وطنش باز گردد و يا در هر هفته و يا بيشتر از آن باز گردد.
آن در نزد ما از عيدها نيست، بلى روايتى وارد شده است كه در آن روز نماز و دعاى مخصوصى هست، ولى معلوم نيست كه نوروزى كه در آن نماز و دعا هست اين نوروز معروف است يا روز ديگر است.
.jpg)
